Fuente Álamo

Het was het jaar 1520 toen een groep boeren en veeboeren besloot zich te vestigen op een bevoorrechte plek in het zuidoosten. Daar bouwden ze hun huizen op hoge grond tussen de Rambla de La Poza, tegenwoordig Rambla del Fraile genoemd, en La Azohía. Dit was een plaats die bekend stond als "de bron van de populier", zoals vastgelegd in documenten uit de 15e eeuw over de afbakening en markering tussen de steden Lorca, Cartagena en Murcia: "In Campo Nubla, vlakbij de Alamo-bron, dinsdag 19 dag van de maand april, geboortejaar van onze heer Jezus Christus van duizend en vierhonderd drieënzestig, de eerbiedwaardige Juan Martinez de Mayorga, aartsdiaken van Cartagena en rechter-commissaris in de zaak tussen de raden van Lorca en Cartagena ... " .

Er waren al enkele rudimentaire constructies, kleine herdershutten, die dienden als schuilplaats voor migrerende veeboeren. Vanuit de bergen Segura en Cazorla leidden ze hun kuddes naar de vruchtbare weiden van La Manchica en Campo Nubla. De strategische ligging van deze doorgang, de enige bewoonde plaats tussen Lorca en Cartagena, evenals de beschikbaarheid van water dat uit de bron in het noordelijke deel van de plaats stroomde, brachten hen ertoe om dit gebied te kiezen om zich te vestigen.

Binnen een paar jaar bewoonden ongeveer 25 inwoners deze plek en in 1640 bedroeg het aantal inwoners al ongeveer 240 (ongeveer duizend inwoners). Ze bouwden een kleine hermitage in het bovenste deel van de stad (hermitage van La Concepción) en een paar jaar later bouwden ze een andere in het westelijke deel (hermitage van San Roque). Omstreeks 1583 bouwden ze de parochietempel met doopvont ter ere van de beschermheilige Sint-Augustinus, bisschop van Hippo.